Północny Wschód Polski (15) Wyspa Sobieszewska, Groty Mechowskie, Karwia, Jastarnia, Hel

08.września 2018 – dziewiętnasty dzień naszej przygody. Tym razem celem jest Gdańsk i rodzinna uroczystość. Nie bylibyśmy jednak sobą, gdybyśmy po drodze nie znaleźli czegoś ciekawego.

Zobaczcie gdzie wdrapał się Ed, a ja tym razem zastrajkowałam i czekałam na niego cierpliwie w samochodzie.

Widok z góry był niesamowity, ale nie tylko to zasługuje na uwagę. Oko kamery uwieczniło wnętrze, które zdawało się być wielką muszlą, a może rzeczywiście przed chwilą wypełzł z niej olbrzymi stwór i udał się na orzeźwiającą kąpiel w wodach Zalewu…

Wyspa Sobieszewska

No i znów czekała nas przeprawa promowa, tym razem na Wyspę Sobieszewską. Chyba już zauważyliście, że nie przepuścimy żadnej okazji, by popłynąć promem – taki to już nasz konik. Ruch był duży i czekających na przeprawę całkiem sporo. Na szczęście wszystko odbyło się sprawnie, rejs trwał krótko, przez wyspę przejechaliśmy bez problemu i mieliśmy jeszcze okazję obejrzeć nowy most, który miał być wkrótce oddany do użytku.

Ponieważ był to weekend, w Trójmieście nie natknęliśmy się na żaden korek i bez przeszkód dotarliśmy do mojego ukochanego Sopotu.

No i nadszedł ten wielki dzień – chrzest najmłodszego członka rodziny Drozdowskich, Wojtusia. Potem już tylko niewiele kilometrów na Kaszuby do naszych przyjaciół, gdzie mieliśmy spędzić następną noc. Mieszkają naprawdę bajkowo, zresztą co będę pisać, zobaczcie to sami.

I co, jak wrażenia? Nasze Kaszuby są przepiękne i za każdym razem można odkryć coś nowego, a więc… Jazda na Kaszuby!

Groty Mechowskie

Ze Smarzyna jechaliśmy w kierunku Karwi, ale po drodze chcieliśmy odwiedzić jeszcze nieznane nam i dość wyjątkowe na tym terenie Groty Mechowskie.

Było to dla nas ciekawym przeżyciem, bo mimo iż wydawało nam się, że Kaszuby zwiedziliśmy już wzdłuż i wszerz, Grot Mechowskich nigdy nie widzieliśmy. Nie są one duże, a do zwiedzania udostępniono jedynie ich niewielką część, ale i tak zrobiły na nas ogromne wrażenie. Miejscami zastanawiałam się, czy z moją figurą nie zaklinuję się w wąskich przejściach. No, to dopiero byłaby przygoda.

Karwia

W Karwi chcieliśmy odwiedzić Lovkę, Eda koleżankę jeszcze z Liceum, a ja miałam ją dopiero poznać. Od razu przypadła mi do gustu i mam nadzieję, że z wzajemnością. Rozmawiało mi się z nią jakbyśmy znały się już 100 lat. Tak to już jest z ludźmi z Liceum Plastycznego. Karwia jest rodzinnym miastem Lovki i prowadzi ona tam mały pensjonat. Rozgościliśmy się więc przed jej bramą i na początek poszliśmy na plażę.

Trochę inny panuje tu klimat, bo przecież jest to już otwarte morze. Mimo zachmurzenia, wspaniale było połazić po piasku, albo po prostu usiąść i wsłuchać się w szum fal.

Wieczorem, już po kąpieli i kolacji usiedliśmy przed pensjonatem i z filiżankami herbaty gadaliśmy do późna w nocy.

I tu chciałabym polecić wszystkim podróżnikom pensjonat Lovki – „Dalia” (tel. 667-812-123). Jest niedaleko morza, ma bardzo rodzinny charakter i piękne, zadbane otoczenie. My, choć byliśmy tam bardzo krótko, czuliśmy się bardzo komfortowo. Jak tam będziecie, pozdrówcie Lovkę od nas.

Następnego ranka zaprosiliśmy na śniadanie naszą gospodynię i czas minął nam na jedzeniu, ploteczkach i opowiadaniu o naszych przygodach.

Jastarnia

Znowu ruszyliśmy w drogę, tym razem w kierunku Półwyspu Helskiego. Pierwszy postój zaplanowaliśmy w Jastarni. Z wioski rybackiej zostało niestety tylko kilka domów, a w jednym z nich znajduje się obecnie małe muzeum. Jak zwykle mieliśmy pecha, bo było zamknięte. Może dlatego, że wrzesień to już nie pełnia sezonu nad morzem. Za to otwarty był Kościół rybacki pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Piękna świątynia o ścianach pomalowanych na niebiesko, jak wody Zatoki.

Zgadnijcie gdzie zatrzymaliśmy się po odwiedzeniu kościoła? No oczywiście w porcie rybackim. Akurat wpłynął do niego mały kuter i wyładował skrzynki z flądrami. Ed poszedł na koniec nabrzeża, a ja miałam nadzieję zdobyć kilka rybek na obiad. Prawie wszystko powędrowało do transportera czekającego na kei, a z ostatniej skrzynki starsza pani wybierała coś dla siebie. Zostało już tylko 6 fląder. Spytałam rybaka z kutra, czy mogę kupić ze dwie, albo trzy sztuki, a on podarował mi wszystkie, byle bym tylko je wzięła. No, królewski obiad mieliśmy już zapewniony.

Hel

Teraz tylko trzeba było znaleźć dobre miejsce na przygotowanie posiłku. Wybór padł na Hel. Pogoda trochę się psuła, ale pod markizą bez problemu usmażyliśmy rybki i… zjedliśmy wszystkie 6 – słownie sześć. Były genialne!

Trzeba było trochę poczekać, żeby rybki ułożyły się w brzuchach i wybraliśmy się na dłuższy spacer po Helu. Kiedyś było to niemożliwe, żeby tak sobie spacerować po tych terenach. Sam cypel zajęty był przez wojsko i poruszanie się po półwyspie było bardzo ograniczone. Miasteczko jest bardzo urokliwe – sporo byłych chat rybackich, pięknie odrestaurowanych, restauracyjki i miejsca do odpoczynku, ale i niezmącona przyroda i pozostałości po stacjonowaniu wojsk. Zauważyliśmy, że mimo iż pensjonatów w Helu nie brakuje, nie rzucają się one tak bardzo w oczy jak w Karwi albo Jastarni.

Wspaniale było tak beztrosko włóczyć się po Helu, zaglądać w zaułki, gdzie zatrzymał się czas, ale chcieliśmy opuścić półwysep i noclegu poszukać gdzieś w okolicy Jeziora Żarnowieckiego. O tym jednak dopiero za dwa tygodnie. Cierpliwości.