I to już czwarty dzień naszej dłuższej podróży w roku 2018. Pogoda jak dotąd wspaniała, więc wykorzystaliśmy to tankując świeżą wodę i czyszcząc toaletę. Teraz mogliśmy już spokojnie jechać dalej. A więc w drogę.
Autor: ed.drozdowski Strona 5 z 7
No i przyszedł ten dzień, kiedy wyruszyliśmy na dłuższą wyprawę. Było to późne popołudnie 21.sierpnia 2018. Jechaliśmy przez Bydgoszcz, i o godz. 21.15 dotarliśmy do Solca Kujawskiego. Ed wypatrzył tam Stanicę WOPR i Bosman pozwolił nam nocować na terenie przystani.
09.czerwiec 2018. Wyruszamy na kolejny weekend. Rozkręcamy się powoli, ale takie krótkie wypady pozwalają nam lepiej przygotować się na dłuższą wyprawę a i tak wypoczywamy wspaniale.
Już jakiś czas zastanawialiśmy się nad zmianą kampera. Dojrzeliśmy do powiększenia naszego drugiego domu, a co za tym idzie, polepszenia naszej wygody. Niestety to nie było takie proste. Po pierwsze trzeba było znaleźć optymalny pojazd, a po drugie mieć na to fundusze. Oglądaliśmy kilka ofert, ale niestety nie spełniały naszych oczekiwań. W końcu, z pomocą naszego Kuby, znaleźliśmy w Białymstoku NASZEGO kampera.
W czerwcu 2018 w Bednarach, niedaleko Poznania, miało miejsce ciekawe spotkanie. Jedna z firm, produkująca opony, zaprosiła na lotnisko sportowe, stare samochody. „Zdziś” (zdzis.com) dostał zaproszenie dla pięciu samochodów, więc wybraliśmy się większą grupą, by pokazać nasze cudeńka, a poza tym żeby się dobrze bawić.
Tym razem do czytania zapraszamy przede wszystkim miłośników oldtimerów. Żebyście nie myśleli, że oddajemy się tylko przyjemnościom i podziwianiu pięknych widoczków oraz zabytków, pokażemy gdzie jeździliśmy naszym „Filipkiem” żeby go pokazać szerokiej rzeszy pasjonatów starych samochodów.
Chciałabym zdradzić, czemu właśnie teraz wybraliśmy się na Wolin. Otóż Ania, moja siostra mieszkająca w Norwegii i pracująca w Centrum Wikingów w Borre (Horten), przyjeżdża tu od jakiegoś czasu z dwoma koleżankami na Festiwal Słowian i Wikingów. Zwykle spędzały tu ok. tygodnia i wracały do domu, a tym razem postanowiliśmy zabrać Anię z Wolina, razem pojechać do Sopotu i tam spotkać się z jej mężem Kjellem.
Właściwie nie chciałam opisywać tej podróży, ale sami zobaczycie, że był to nasz swoisty chrzest bojowy. Pierwsza dłuższa podróż, pierwsze doświadczenia, zachwyty i testy. Testy urządzeń, nocowania na dziko, kuchni – trochę innej od domowej, i nas samych. Przecież dopiero zdobywaliśmy camperowe doświadczenia.
Najedzeni i baaardzo zadowoleni ruszyliśmy z Tatarskiej Jurty dalej. Na pewno tu wrócimy, bo miejsce jest, rzeczywiście nietknięte nowoczesną gospodarką i przemysłem. Mamy nadzieję, że długo tak pozostanie i będziemy mogli za jakiś czas pokazać to wszystko zaprzyjaźnionym łazikom.
Ruszyliśmy w kierunku rozlewisk Narwi. Tereny są tam niesamowite – małe malownicze wioski tonące w kwiatach, życzliwi ludzie i spokój… Dziwne to uczucie, kiedy ten spokój udziela się i nam. Nagle przestaje nam się spieszyć, nie jest ważne, czy zjemy prawdziwy obiad, czy zadowolimy się dobrą herbatą i kawałkiem chleba z masłem i aromatycznym pomidorem. To chyba jest esencja życia, być blisko kochanej osoby i cieszyć się zdrowiem… niech tak zostanie.